Zakończyłam dziś badania. Tzn. jeszcze mi troszkę zostało, tyle że to już we wrześniu, bo teraz pani technik idzie na urlop, a bez niej to jak bez ręki. Teoretycznie rzecz jasna, po prostu takie są wymogi, że magistrant nie może dojść do wirówki itd. bez obecności pracownika; inaczej bym to machnęła do końca, już od dawna przecież wiem, co i jak.
Ale się zrobi nudno, aż mi żal. Byłam wykończona i fokle, lecz smutno, gdy kończy się coś w gruncie rzeczy miłego… Coś, co pokazuje, że mam zajęcie, ważne dla mnie, może dla kogoś jeszcze. Akurat teraz, kiedy zaczynałam lepiej poznawać ludzi w katedrze, mogłam już z nimi normalnie pogadać… Kiedy opracowałam technikę i organizację czasu pracy… Kiedy zaczynałam mieć odruch przemywania wszystkiego wodą destylowaną, szukałam jej nawet przy myciu naczyń w domu 😀 I kiedy tak dumnie brzmiało, gdy na pytanie: „co robisz”, odpowiadałam: „badania do mojej pracy mgr”…
Smutno mi będzie bez moich listków.
Ot, sentymentalny dzień.
_____
Postanowiłam się odmóżdżyć (uf, jakie trudne słowo) i zabrałam się za czytanie – no nie zgadniecie – romansidła 😀 Harlequin jak się patrzy, chociaż nie stricte z tej serii. A co mi tam! Zawsze się można pośmiać, rozrywka to rozrywka. Nie jest to szczyt literacki ani nic wielce poznawczego, ale jednak zawsze książka. Choćby nie wiem jak debilna, i tak lepsza od oglądania TOTALNIE debilnej i dodatkowo niesmacznej „twórczości” typu polski sitcom (nie każdy, ale większość). Z odświeżająco głupich mogę oglądać coś w rodzaju tej, jak jej tam, „Legalnej blondynki” czy „Road trip”. Wolę to niż produkcje polskie, gdzie to ani śmieszne, ani straszne, i jeszcze światło w tym wszystkim jakieś takie be… Nie wiem, jak, ale zawsze rozpoznaję, kiedy coś jest produkcji polskiej. Zupełnie inaczej to wygląda, innym sposobem kręcone, czy z kamerami coś nie tak, w każdym razie odróżnia się mocno od takiej, np. amerykańskiej. Zresztą całe kino europejskie się od stanowego w tym względzie odróżnia (i nie tylko w tym). Ciekawe…