Beż żadnego ostrzeżenia. Tak po prostu przyszedł i powiedział, że nigdy się we mnie nie zakochał. Ot i całe usprawiedliwienie. Do samego końca pozostał Zagadką. A teraz już mi się nawet nie chce jej rozwiązywać…
Tak bardzo mi źle…
-
Najnowsze wpisy
Najnowsze komentarze
- ~M. o Męki dorosłości
- ~Zapałka o Męki dorosłości
- ~M. o Dekada
- ~Czerwona o Dekada
- ~M. o Dekada
Archiwa
- Październik 2018
- Listopad 2017
- Maj 2017
- Październik 2016
- Kwiecień 2016
- Grudzień 2015
- Listopad 2015
- Czerwiec 2015
- Luty 2015
- Sierpień 2014
- Kwiecień 2014
- Grudzień 2013
- Wrzesień 2013
- Lipiec 2013
- Marzec 2013
- Grudzień 2012
- Listopad 2012
- Październik 2012
- Wrzesień 2012
- Sierpień 2012
- Lipiec 2012
- Czerwiec 2012
- Maj 2012
- Kwiecień 2012
- Marzec 2012
- Luty 2012
- Styczeń 2012
- Grudzień 2011
- Listopad 2011
- Październik 2011
- Wrzesień 2011
- Sierpień 2011
- Lipiec 2011
- Czerwiec 2011
- Maj 2011
- Kwiecień 2011
- Marzec 2011
- Luty 2011
- Styczeń 2011
- Grudzień 2010
- Listopad 2010
- Październik 2010
- Wrzesień 2010
- Sierpień 2010
- Lipiec 2010
- Czerwiec 2010
- Maj 2010
- Kwiecień 2010
- Marzec 2010
- Luty 2010
- Styczeń 2010
- Grudzień 2009
- Listopad 2009
- Październik 2009
- Wrzesień 2009
- Sierpień 2009
- Lipiec 2009
- Czerwiec 2009
- Maj 2009
- Kwiecień 2009
- Marzec 2009
- Luty 2009
- Styczeń 2009
- Grudzień 2008
- Listopad 2008
- Październik 2008
- Wrzesień 2008
- Sierpień 2008
- Lipiec 2008
- Czerwiec 2008
- Maj 2008
- Kwiecień 2008
- Marzec 2008
- Luty 2008
- Styczeń 2008
- Grudzień 2007
- Listopad 2007
- Październik 2007
- Wrzesień 2007
- Sierpień 2007
- Lipiec 2007
- Czerwiec 2007
- Maj 2007
Meta
Nigdy tu nie piszę. Tym razem coś napiszę. Napiszę, że bardzo… ale to bardzo mi przykro i smutno z tego powodu. Nie potrafię sobie wyobrazić bólu i rozpaczy, który teraz musisz przeżywać. Nie potrafię sobie wyobrazić tego, co dzieje się teraz w Tobie. Żadne słowo nie będzie tu właściwe, bo nie odda niczego i nie spowoduje poprawy Twojego stanu oraz sytuacji. Mogę jedynie trzymać kciuki za to, żebyś była silna i przetrwała te najgorsze chwile. Mogę jedynie poradzić, abyś miała teraz jak najwięcej zajęć a z czasem rany zagoją się same. Mogę jedynie powiedzieć, że i ja i Brasil bardzo Cię wspieramy… tylko tyle można teraz zrobić
Dziękuję, to bardzo wiele dla mnie znaczy… Na razie muszę wypłakać swoje, wyryczeć wszystko z głębi siebie, oswoić się z bólem tej straty i upokorzenia jednocześnie… Wiem, że dam radę, bo już raz dałam, tylko przeraża mnie po prostu, że to znowu może tyle trwać…
Przytulam Mała. Popłacz napij sie, a potem nie pekaj, nie daj satysfakcji, chociaz pewnie teraz wsjo ci obojętne…
W sumie zaczęłam od picia 😉 A teraz… już tylko jedna wielka rozpacz
tak własnie myslałam. A potem nastąpi wielki etap wielkiego w.kur.wienia, a potem to już z górki. tylko szkoda że to zawsze się tak mocno w czasie rozciaga. przez rok udawał?? ale po co?? I że tak dał rade robic coś czego nie chciał??? Szok! No i kawał tego przez „ch” pisanego z niego..
Dziwne, nie? To dowodzi, jak bardzo można nie znać człowieka, z kim spędza się kawał życia…
No nie wiem, co napisać, bo wszystko to będą tylko banały i bzdety jakieś. Czas to lekarstwo, najbanalniejsze, ale jednak.Nie daj się mimo wszystko złym myślom. Dużą porcję pozytywnych myśli wysyłam….
Dziękuję… Wiem, że czas oddali jakoś ten ohydny ból, ale na razie…
Wypłakać to trzeba, wygadać, wypisać, wyrzucić z siebie…. Wiem, że boli.Trzymaj się.
Boli, bo znienacka, gdybyśmy się chociaż pokłócili… Zobaczymy, co będzie dalej. Ale trzymam się i dam radę. Muszę…
Tak mi przykro
przytulam Cię mocno… wiem, że to uczucie smutku przeminie, kochana…Szlag by to.. 
ostatnio wszystkim wyskakują w życiu takie ‚kwiatki’… Boli…
Ja też to wiem, ale wiem też, że to potrwa… Długo potrwa. No właśnie, jak się s.ra to na całego… Dziękuję, że jesteś ze mną…
Ja mogę Ci podziękować za to samo. Heh… właśnie kilka minut temu napisałam w mejlu coś o tym czasie, którego z pewnością Ci będzie więcej trzeba niż mi (jeszcze nie jestem pozbierana niestety…)Ściskam!
U Ciebie jest chyba nieco inne uczucie – wstyd i rozżalenie… U mnie ból do szpiku kości, dlatego pobędzie pewnie ze mną dłużej. Ale wytrzymam. Kobieta to twardy stwór, nawet jeśli potrafi się tak dołować jak ja 😉
bo chyba zaczynam się gubić? rzucił Cię czy tylko tak powiedział? a poza tym Kochana! ktos musiał być pierwszy
chyba nie wierzyłaś, że to bedzie na zawsze? strzelce nie mają „na zawsze”, ale mimo wszystko przesyłam jakiś deprim forte.
Strzelce nie mają, ale to nie ja rzucałam, dla mnie to było bardzo przyszłościowe… Wiesz, gdyby nie rzucił, ale tak powiedział, to by na to samo wyszło. Jak być z kimś, kto przez rok cały oszukiwał i udawał związek…? Kur.wa, że powiem z głębi serca.
mnie się też zrobiło smutno, nie będę pocieszać i się wymądrzać ale pamiętaj, że czasem warto się wygadać, nawet mnie moja kochan
Myślę, że wkrótce możecie mieć dość mojego „wygadywania się” 😉 Mam nadzieję, że blog nie zmieni się w jedno wielkie jojczenie… Dzięki…
Blog to blog i będzie na nim co tylko Ty zechcesz :*
To prawda, ale jednak wolę nie kiwać głową z politowaniem po paru miesiącach, gdy przeczytam własne łzawe notki 😉
Ponieważ nie wiem co napisać, napiszę tylko, że jestem, trwam, pamiętam, zaglądam… Czasu coraz bardziej brak, nic nie zdążyłem napisać Ci o moich porządkach i remontach, ale jestem…Pozdrawiam jak nigdy jeszcze!
Dziękuję, to dla mnie bardzo ważne… Z góry przepraszam za blogowy spadek formy, ale ponieważ to miejsce dla mnie terapeutyczne, to niestety pewnie trochę smutów tu zagości… Na razie nie wiem, co ze sobą zrobić, chciałabym coś napisać, wywalić tu cały swój ból, gniew, żal, wszystko co teraz we mnie siedzi, to poczucie niesprawiedliwości i…. Ach, a jednocześnie nie mam na to siły… Pozdrawiam, kurczowo trzymając się jednego zdania – nie ma tego złego… Muszę w to wierzyć…
Musisz przeczekać, jakkolwiek banalnie to brzmi. Nie ma innego wyjścia, by tą żółć z siebie wyrzucić. Bardzo mi przykro i mam nadzieję, że wkrótce uśmiech znów wróci na twoją buzię. Pozdrawiam i trzymam kciuki!
To prawda, chociaż kiedyś wściekałam się, gdy ktoś mi mówił, że czas leczy rany. A jednak. Szkoda tylko, że nie wiadomo, ile tego czasu trzeba 😉 Dziękuję, trzymaj, bo będą bardzo potrzebne…
no i jestem w szoku… tulę :*
Nie bardziej niż ja… Dzięki :*
Jakkolwiek to bezwartościowa rada – minie. Sama najlepiej wiesz – i każdy wie – że trzeba odpłakać swoje, a z czasem będzie dobrze. Trzymaj się Mała. Też mam sporo do odcierpienia więc dla towarzystwa będę cierpiała myśląc o Tobie 😉 :***
Minie, ale ślad zostawi, oj tak… No to się w bólu łączmy, a co 😉 :*
Kochana! caly swiat sie rozpadl, wiem i nie ma slow pocieszenia, ktore moglyby teraz Cie ukoic. Jest gorycz i smutek i zadnego swiatelka w tunelu nie widzisz, ale ono tam swieci. dokladnie te same slowa uslyszalam od mojego exa kilka miesiecy temu. teraz sie ciesze, ze tak mi wtedy powiedzial, choc wtedy niemalze popadlam w depresje. o jedno prosze, nie kasuj bloga. dla mnie blog byl w tych trudnych chwilach ogromna pomoca w procesie dojscia ze soba do ladu. odezwe sie prywatniej wkrotce. nie mysl o nim zle, byc moze wyswiadczyl Ci dobra przysluge. usciski!!!!!!
Tego się trzymam, nie ma tego złego… Po tej rozmowie to nawet mi go żal. Zamotał się, zaplątał, pokrzywdził, samego siebie być może też… Tylko pytanie, co teraz, co zrobi, co ja mam robić… Dziękuję za słowa pociechy, właśnie o Tobie myślałam przy tej okazji, o tym, że Tobie się układa, więc może i mnie… Wzorem jesteś, hi hi 😉 Buźka!
O żesz K*U.R*W.A! Przepraszam, ale nic innego nie przychodzi mi do głowy.
Mi rozmaicie, aczkolwiek więcej niestety jest tego myślenia niż niemyślenia, a szkoda…